owl-kulary

 Właściwie, to bardzo już mi się chce spać( północ minęła), ale jako że o sowach będzie, to szybciutko się rozbudzam:o
Sową  nazywam moją pięcioletnią córeczkę, która od jakiegoś czasu jest dumną posiadaczką okularów. Dziewczynka jest mądra, żeby nie powiedzieć przemądrzała, rozstawia po kątach swoich braci, ma powiększone przez szkła oczy i wygląda jak prawdziwa sowa.

Bracia bardzo zazdroszczą siostrze  okularów i też chcieli by mieć wadę wzroku, choćby malutką. Pani doktor badała chłopców na wszystkie strony, ale niczego nie znalazła. Żeby zrekompensować im ten brak, narysowałam ich razem z siostrą  także jako sowy:) Jest taka szansa, że córeczce wzrok się poprawi, a wtedy całej trójce pozostaną już tylko okulary słoneczne;)

 A na deser niebieskości- mniam. Kocham błękity: kobaltowe i manganowe, ultramaryny, błękity pruskie i paryskie...Przygotowując niebieskie blejtramy nie mogłam się zatem powstrzymać i rączki w farbie zanurzyłam:D

   

Trudno się po takiej akcji domyć, ręce sine przez cały tydzień. Było jednak warto i zachęcam gorąco do podobnie radosnych wyskoków.

Słodkich snów,
am